ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΕΦΑΛΗΣ

Για να κατεβάσετε το άρθρο σε μορφή κειμένου πατήστε εδώ (Άρθρο)

Οι αμυγδαλές αποτελούν τμήμα του λεμφικού - ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Στην ίδια περιοχή και επιτελώντας την ίδια λειτουργία, βρίσκονται οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις, τα γνωστά «κρεατάκια» και η γλωσσική αμυγδαλή. Σε όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, οι αμυγδαλές συμβάλλουν στην ολοκλήρωση και ωρίμανση του ανοσοποιητικού συστήματος, δημιουργώντας μήτρες για την παραγωγή αντισωμάτων εναντίον βλαπτικών παραγόντων για τον οργανισμό. Η διαδικασία αυτή, θεωρείται ότι ολοκληρώνεται προς το τέλος της παιδικής ηλικίας, οπότε οι αμυγδαλές σταδιακά υποστρέφουν.

Λόγω της κεντρικής θέσης τους στην είσοδο του πεπτικού και αναπνευστικού συστήματος, οι αμυγδαλές προκαλούν συχνά και ορισμένες φορές, αρκετά σοβαρά προβλήματα. Κύρια αιτία προβλημάτων από τις αμυγδαλές είναι οι συχνές φλεγμονές τους. Άλλη μια αιτία προβλημάτων σχετίζεται με το μέγεθός τους. Πολλές φορές, ωστόσο, τα προβλήματα των αμυγδαλών μεγεθύνονται από τον ίδιο τον ασθενή ή υπερεκτιμώνται από τον ιατρό. Σε άλλες περιπτώσεις σαν εύκολα «εξιλαστήρια θύματα», αποδίδονται στις αμυγδαλές διάφορα προβλήματα υγείας, που στην πραγματικότητα ελάχιστα ή καθόλου σχετίζονται με αυτές. Αυτό οδηγεί αρκετές φορές σε επεμβάσεις αφαίρεσης των αμυγδαλών, χωρίς όμως τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Τα συχνά επεισόδια πυώδους αμυγδαλίτιδας, αποτελούν μια ισχυρή ένδειξη για την αφαίρεση των αμυγδαλών. Θεωρητικά, πρέπει να έχουμε συχνότητα τριών ή τεσσάρων επεισοδίων το χρόνο για να οδηγηθούμε στην επιλογή της αμυγδαλεκτομής. Βεβαίως, δεν υπολογίζεται μόνο η τακτικότητα αλλά η βαρύτητα των επεισοδίων και η ευκολία πρόσβασης σε ιατρικές υπηρεσίες. Ο σχηματισμός περιαμυγδαλικού αποστήματος αποτελεί, επίσης, ισχυρή ένδειξη αμυγδαλεκτομής.

Άλλη ισχυρή ένδειξη αμυγδαλεκτομής, αποτελεί η υπερτροφία των αμυγδαλών στο βαθμό που προκαλεί ροχαλητό και, κυρίως, απνοϊκά επεισόδια στη διάρκεια του ύπνου. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να αναζητηθούν και άλλες αιτίες του αποφρακτικού συνδρόμου τόσο στη στοματική όσο και στη ρινική κοιλότητα, ενώ συχνά η αφαίρεση των αμυγδαλών αποτελεί τμήμα μόνο της θεραπείας.

Στις ισχυρές ενδείξεις για την αφαίρεση των αμυγδαλών πρέπει φυσικά να προστεθεί και η υποψία ανάπτυξης όγκου - νεοπλασίας. Αντιθέτως, υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ασαφών συμπτωμάτων, τα οποία θα πρέπει να εξετάζονται προσεκτικά και με μεγάλο σκεπτικισμό, προτού αποδοθούν στις αμυγδαλές. Συχνές φαρυγγίτιδες, προβλήματα στην κατάποση, δυσανεξία στο κρύο, αίσθημα εύκολης κόπωσης, ακαθόριστοι πόνοι στις αρθρώσεις, ακόμα και ψυχολογικές διαταραχές είναι μερικά από τα προβλήματα αυτά. Το ίδιο ισχύει και για την κακοσμία του στόματος, στην οποία μπορεί να συμμετέχουν οι αμυγδαλές, χωρίς όμως να είναι η απ οκλειστική αιτία.

Ούτε η εμφάνιση των αμυγδαλών ούτε ο εργαστηριακός έλεγχος αποτελούν απόλυτα κριτήρια για την καταφυγή σε αμυγδαλεκτομή. Τις περισσότερες φορές, οι αμυγδαλές που αφαιρούμε έχουν φυσιολογική εμφάνιση και μόνο το ιστορικό προδίδει την παθολογία τους. Από την άλλη μεριά, σε εξετάσεις όπως η αντιστρεπτολυσίνη, το γνωστό ΑSTO μπορεί να παραμένει αυξημένο ακόμα και μετά την αφαίρεση των αμυγδαλών.

Εφόσον υπάρχουν οι σωστές ενδείξεις, η ηλικία του ασθενούς δεν παίζει ρόλο στην απόφαση για αμυγδαλεκτομή. Είναι λογικό, όμως, ότι τα κριτήριά μας είναι πιο αυστηρά στις μικρές παρά στις μεγάλες ηλικίες. Η διστακτικότητά μας για την αφαίρεση των αμυγδαλών στην παιδική ηλικία είναι δεδομένη. Ωστόσο, ουδέποτε έχει αποδειχθεί ότι τα παιδιά τα οποία έχουν υποβληθεί σε αμυγδαλεκτομή, υστερούν από πλευράς ανοσοποιητικού συστήματος. Επιπλέον, στην απόφασή μας πάντα συνυπολογίζεται και η γενική κατάσταση της υγείας του ασθενούς.

Η επέμβαση της αμυγδαλεκτομής είναι απλή. Εκείνο που έχει σημασία είναι η σωστή επιλογή των ασθενών. Οι επιπλοκές είναι ελάχιστες. Ο ασθενής οφείλει να προετοιμαστεί για μια δύσκολη μετεγχειρητική περίοδο με έντονο πόνο στην κατάποση και την ομιλία, που θα διαρκέσει μία εβδομάδα περίπου. Επίσης, πρέπει να είναι προετοιμασμένος και να έχει σαφείς οδηγίες και για το ενδεχόμενο της μετεγχειρητικής αιμορραγίας